Aarmoeders en engelen
het zoete leven op het land
Het is goed om op het land en in de wijngaard te zijn, deze dagen. Alles groeit als een malle. Met name de wijngaard barst uit z’n voegen van krachtig klimmende scheuten vol frisgroen blad. Ik kwam zelfs een wijnstok tegen die heerlijk geurde! Ik heb een tijdje betoverd staan snuffelen aan deze verrassing.
De wijsheid van de wijngaard
Niet alleen doen de elementen van zon, wind en een spatje regen het lijf ontzettend goed om in te vertoeven, er is ook van alles voor de ziel te vinden. Elke keer als ik bijvoorbeeld in de wijngaard werk, ben ik onder de indruk van de wijsheid die erin schuilt. Het is niet voor niets dat Jezus zoveel metaforen uit de landbouw gebruikte om zijn punt te maken.
Dit had bijvoorbeeld allemaal tot vrucht kunnen uitgroeien. Maar toch haal ik het er af. Wat later dan ik had gewild, want nu heeft de stok er vergeefs energie in gestoken. Althans, vergeefs: ik gooi het op de grond, dus de bodem weet er wel weer raad mee.
Als ik al deze trossen zou laten zitten, zou ik machtig veel liters wijn hebben. Want goeie genade, wat wil die stok graag vrucht dragen! Maar: teveel blad zorgt voor te weinig kans voor de wind om blad te drogen, dus meer kans op schimmels. Teveel trossen maken dat de plant de aroma's over vele vruchten moet verdelen, dus minder smaakconcentratie in de trossen die je oogst. Resultaat: een minder mooie wijn. De wijngaard leert me niet te hebberig te zijn.
Machtig veel genieten
Je kunt een leuk idee hebben, om te boeren voor een heilig ritueel. Maar of je de teelt van die gewassen dan ook leuk vindt, dat is een tweede. Ik geniet er machtig veel van. Zowel die levenslustige wijnstok als die kaarsrechte halm van rogge en oertarwe. In mijn achtertuin heb ik tomaten staan: die hebben aan alle kanten ondersteuning nodig om niet om te vallen. Zo niet het graan! Nee, dat blijft op zichzelf rechtop staan.
Aarmoeders
Dus blijft het land me roepen, om te werken én om gewoon te zijn. Want hoe heerlijk is het om in een graanveld te gaan liggen. Zo wil ik sinds ik graan verbouw, plekken in het veld maken waar je in kunt verdwijnen. Aarmoeders, noem ik ze: naar de oergeborgenheid van de baarmoeder.
Onze kinderen hoef ik dit poëtische concept niet uit te leggen. Toen ze het roggeveld zagen, wisten ze meteen wat ze daarmee moesten: naar binnen lopen en liggen. "Het ligt echt heel lekker! De zon werkt als een deken en de rogge is als een kussen. En het is leuk om te kijken hoe het waait." - aldus zoon Mateo vanuit zijn schuilplek. Dochter Febe legde zichzelf én haar uitzicht prachtig vast.
Sint Isodorus en de engelen
Sint Isodorus van Madrid is de beschermheilige van de boeren. Het verhaal gaat dat hij regelmatig meer aan het bidden dan aan het boeren was. Mopperende medeboeren deden hun beklag bij hun heer, die besloot de luie Isodorus te gaan bespieden. Tot zijn grote verbazing zag hij engelen de ploeg achter de ossen spannen, en het land van Isodorus ploegen.
Ik had mijn eigen engel in de vorm van buurman en familievriend Koos, die mij hielp twee rijen wijnstokken te planten. Ik was moe die dag, vanwege veel dat er speelde. ‘Koos’, zei ik in de auto tegen hem: ‘als het tegenvalt stoppen we na twee. Ik kan niet meer opbrengen vandaag.’
We gingen aan het werk, en binnen drie uur was de volledige klus geklaard. Zo rijk als de gezegende Isodorus ging ik weer naar huis. De stokken zijn inmiddels prachtig aangeslagen, en groeien met de dag groter. En of er nog engelen zijn.
Video gemist?
Is het je nog niet gelukt de video te bekijken? Neem dan alsnog een momentje om dat moois over je heen te laten komen!
Smaakt dit naar meer en wil je af en toe een video-inkijkje op de akker? Upgrade je gratis inschrijving dan naar een betaalde, en steun daarmee meteen de Akker van Brood en Wijn!
Met warme groet,
Elsa